॥ श्री गणेशाय नमः ॥
मागले अध्यायी वर्णिले । बाळाप्पा मुरगोडी आले ।
पुण्यस्थानी राहिले । तीन रात्री आनंदे ॥१॥
तेथे कळला वृतान्त । अक्कलकोटी साक्षात ।
यतिरुपे श्रीदत्त । वास्तव्य सांप्रत करिताती ॥२॥
तेथे आपुला मनोदय । सिद्धीस जाईल निःसंशय ।
फिटेल सर्वही संदेह । श्री सद़्गुरुकृपेने ॥३॥
परी मुरगोडीचे विप्र । बाळाप्पासी सांगत ।
गाणगापूर विख्यात । महाक्षेत्र भीमातीरी ॥४॥
तेथे आपण जावोनी । बैसावे हो अनुष्ठानी ।
श्रीगुरु स्वप्नी येवोनी । सांगती तैसे करावे ॥५॥
मानला तयासी विचार । निघाले तेथूनी सत्वर ।
जवळी केले गाणगापूर । परम पावन स्थान ते ॥६॥
कामना धरोनी चित्ती । सेवेकरी सेवा करिती ।
जेथे वाहे भीमा नदी । स्नान करिती भक्तजन ॥७॥
पुत्रकामना धरुनी चित्ती । आराधिती नृसिंहसरस्वती ।
दरिद्री धन इच्छिती । रोगीजन आरोग्य ॥८॥
कोणी घालिती प्रदक्षिणा । कोणी ब्राह्मणभोजना ।
कोणी करिती गंगास्नाना । कोणी घालिती नमस्कार ॥९॥
तेथील सर्व सेवेकरी । नित्य नियमे दोन प्रहरी ।
मागोनिया मधुकरी । निर्वाह करिती आपुला ॥१०॥
बाळाप्पा तेथे पातले । स्थान पाहोनी आनंदले ।
नृसिंहसरस्वती पाऊले । प्रेमभावे वंदिली ॥११॥
प्रातःकाळी उठोनी । संगमावरी स्नान करोनी ।
जप ध्यान आटपोनी । मागुनी येती गावात ॥१२॥
सेवेकऱ्यांबरोबरी । मागोनिया मधुकरी ।
भोजनोत्तर संगमावरी । परतोनि येती ते ॥१३॥
माध्यान्ह स्नान करोनी । पुन्हा बैसली जप ध्यानी ।
अस्ता जाता वासरमणी । संध्यास्नान करावे ॥१४॥
करोनिया संध्यावंदन । जप आणि नामस्मरण ।
रात्र पडता परतोन । ग्रामामाजी येती ते ॥१५॥
बाळाप्पा ते गृहस्थाश्रमी । संतती संपत्ती सर्व सदनी ।
परान्न ठावे नसे स्वप्नी । सांप्रत भिक्षा मागती ॥१६॥
सद़्गुरुप्राप्तीकरिता । सोडूनी गृह-सुत-कांता ।
शीतोष्णाची पर्वा न करिता । आनंदवृत्ती राहती ॥१७॥
पंचपक्वान्ने सेविती घरी । येथे मागती मधुकरी ।
मिळती कोरड्या भाकरी । उदर पूर्ती न होय ॥१८॥
शीतोष्णाचा होय त्रास । अर्धपोटी उपवास ।
परी तयांचे मानस । कदा उदास नोहेची ॥१९॥
अय्याराम सेवेकरी । राहत होते गाणगापुरी ।
त्यांनी देखुनी ऐसीपरी । बाळाप्पासी बोलती ॥२०॥
तुम्ही भिक्षा घेवोनी । नित्य यावे आमुच्या सदनी ।
जे जे पडेल तुम्हांस कमी । ते ते आम्ही पुरवू जी ॥२१॥
बाळाप्पासी मानवले । दोन दिवस तैसे केले ।
पोटभरोनी जेवले । परी संकोच मानसी ॥२२॥
जाणे सोडिले त्यांचे घरी । मागोनिया मधुकरी ।
जावोनिया संगमावरी । झोळी उदकी बुडवावी ॥२३॥
आणोनिया बाहेरी । बैसोनी तिथे शिळेवरी ।
मग खाव्या भाकरी । ऐसा नेम चालविला ॥२४॥
ऐसे लोटले काही दिवस । सर्व शरीर झाले कृश ।
निशिदीनी चिंता चित्तास । सद़्गुरुप्राप्तीची लागली ॥२५॥
घरदार सोडिले । वनिता पुत्रा त्यागिले ।
अतितर कष्ट सोशिले । सद़्गुरुकृपा नोहेची ॥२६॥
हीन आपुले प्राक्तन । भोग भोगवी दारुण ।
पहावे सद़्गुरुचरण । ऐसे पुण्य नसेची ॥२७॥
ऐसे विचार निशिदीनी । येती बाळाप्पाचे मनी ।
तथापि कष्ट सोसोनी । नित्य नेम चालविला ॥२८॥
एक मास होता निश्चिती । स्वप्नी तीन यतिमूर्ती ।
येवोनिया दर्शन देती । बाळाप्पा चित्ती सुखावे ॥२९॥
पंधरा दिवस गेल्यावरी । निद्रिस्त असता एके रात्री ।
एक ब्राह्मण स्वप्नाभीतरी । येवोनिया आज्ञापी ॥३०॥
अक्कलकोटी श्रीदत्त । स्वामीरुपे नांदत ।
तेथे जाऊनी त्वरित । कार्य इच्छित साधावे ॥३१॥
पाहोनिया ऐसे स्वप्न । मनी पावले समाधान ।
म्हणती केले कष्ट दारुण । त्याचे फळ मिळेल की ॥३२॥
अक्कलकोटी त्वरीत । जावयाचा विचार करीत ।
तव तयासी एक पत्र । शय्येखाली सापडले ॥३३॥
त्यात लिहिली एक ओळी । करु नये उतावळी ।
ऐसे पाहूनी त्या वेळी । विचार केला मानसी ॥३४॥
आपण केले अनुष्ठान । परी ते जाहले अपूर्ण ।
आणखीही काही दिन । क्रम आपुला चालवावा ॥३५॥
मग कोणे एके दिवशी । बाळाप्पा आले संगमासी ।
वृक्षातळी ठेवून वस्त्रासी । गेले स्नान करावया ॥३६॥
परतले स्नान करोनि । सत्वर आले त्या स्थानी ।
वस्त्र उचलिता खालोनी । वृश्चिक एक निघाला ॥३७॥
तयासी त्यांनी न मारिले । नित्यकर्म आटोपिले ।
ग्रामामाजी परत आले । गेले भिक्षेकारणे ॥३८॥
त्या दिवशी ग्रामाभीतरी । पक्वान्न मिळाले घरोघरी ।
बाळाप्पा तोषले अंतरी । उत्तम दिन मानिला ॥३९॥
अक्कलकोटी जावयासी । निघाले मग त्याच दिवशी ।
उत्तम शकुन तयांसी । मार्गावरी जाहले ॥४०॥
चरण-चाली चालोनी । अक्कलकोटी दुसरे दिनी ।
बाळाप्पा पोचले येवोनी । नगरी रम्य देखिली ॥४१॥
जेथे नृसिंहसरस्वती । यतिरुपे वास करिती ।
तेथे सर्व सौख्ये नांदती । आनंद भरला सर्वत्र ॥४२॥
तया नगरीच्या नारी । कामधंदा करिता घरी ।
गीत गाउनी परोपरी । स्वामीमहिमा वर्णिती ॥४३॥
दूर देशीचे ब्राह्मण । वैश्यादिक इतर वर्ण ।
स्वामीमहिमा ऐकोन । दर्शनाते धावती ॥४४॥
तयांची जाहली गर्दी । यात्रा उतरे घरोघरी ।
नामघोषे ते नगरी । रात्रंदिन गजबजे ॥४५॥
राजे आणि पंडित । शास्त्री वेदांती येत ।
तैसे भिक्षुक गृहस्थ । स्वामीदर्शनाकारणे ॥४६॥
कानफाटे नाथपंथी । संन्यासी फकीर यती ।
रामदासी अघोरपंथी । दर्शना येती स्वामींच्या ॥४७॥
कोणी करिती कीर्तन । गायन आणि वादन ।
कोणी भजनी नाचोन । स्वामीमहिमा वर्णिती ॥४८॥
तया क्षेत्रीच महिमान । केवी वर्णू मी अज्ञान ।
प्रत्यक्ष जे वैकुंठभुवन । स्वामीकृपेने जाहले ॥४९॥
पुण्यपावन देखोन नगरी । बाळाप्पा तोषले अंतरी ।
पूर्वपुण्य तयांचे पदरी । जन्मसार्थक जाहले ॥५०॥
बाळाप्पा होउनी सेवेकरी । स्वहस्ते करील श्रीचाकरी ।
ती मधुर कथा चतुरी । पुढील अध्यायी परिसावी ॥५१॥
जयाचा महिमा अगाध । जो केवळ सच्चिदानंद ।
विष्णूशंकरी अभेद । मित्रत्व ठेवो जन्मवरी ॥५२॥
इति श्री स्वामी चरित्र सारामृत । नाना प्राकृत कथा संमत ।
श्रोते सदा परिसोत । एकादशोऽध्याय गोड हा ॥५३॥
॥ श्रीस्वामीचरणार्पणमस्तु ॥ श्रीमस्तु शुभंभवती ॥
श्री स्वामी चरित्र सारामृत अन्य अध्याय
श्री स्वामी चरित्र सारामृत अध्याय पहिला | Swami Samarth Charitra Saramrut Adhyay 1
श्री स्वामी चरित्र सारामृत अध्याय दुसरा | Swami Samarth Charitra Saramrut Adhyay 2
श्री स्वामी चरित्र सारामृत अध्याय तिसरा | Swami Samarth Charitra Saramrut Adhyay 3
श्री स्वामी चरित्र सारामृत अध्याय चौथा | Swami Samarth Charitra Saramrut Adhyay 4
श्री स्वामी चरित्र सारामृत अध्याय पाचवा | Swami Samarth Charitra Saramrut Adhyay 5
श्री स्वामी चरित्र सारामृत अध्याय सहावा | Swami Samarth Charitra Saramrut Adhyay 6
श्री स्वामी चरित्र सारामृत अध्याय सातवा | Swami Samarth Charitra Saramrut Adhyay 7
श्री स्वामी चरित्र सारामृत अध्याय आठवा | Swami Samarth Charitra Saramrut Adhyay 8
श्री स्वामी चरित्र सारामृत अध्याय नववा | Swami Samarth Charitra Saramrut Adhyay 9