श्री पुरुषोत्तम मास अध्याय सोळावा

अधिक / पुरुषोत्तम मास अध्याय 16 | Adhik / Purushottam Maas Adhyaya 16

श्री गणेशाय नमः ॥

जयजयाजी रुक्मिणीरंगा ॥ भक्तमानसप्रियह्रदयभृंगा ॥
मुनिजन ध्याई ह्रदयरंगा ॥ ये अंतरंगा श्रीविठ्ठला ॥ १ ॥

सगुण स्वरूपा मेघश्यामा ॥ दीनबंधु आत्मयारामा ॥
सदांसर्वदां नामीं प्रेमा ॥ मनोभिरामा असों दे ॥ २ ॥

आतां ऐका श्रोतेजन ॥ मलमहात्म कथानुसंधान ॥
संवाद लक्ष्मी नारायण ॥ पुण्यपावन कथा हे ॥ ३ ॥

मागें द्वादशीमहिमा वर्णिला ॥ पुनः मागुतां लक्ष्मीनें प्रश्न केला ॥
तोचि श्लोकार्थ पाहिजे परिसिला ॥ भावार्थ भला असो द्या ॥ ४ ॥

श्रीरुवाच ॥ भगवन् देवदेवेश भक्तानुग्रहकारक ॥
आश्चर्यकारिकथितमाख्यानं पुरुषोत्तम ॥ १ ॥

मासे मलिम्लुचे स्नानव्रतस्य फलमीदृशं ॥
विशेषेण पुनर्ब्रूहि स्नानस्य फलमीश्वर ॥ २ ॥

क्षीराब्धिजा वदे तेव्हां ॥ ऐकिजे देवाधिदेवा ॥
अभिनव कथेचा ठेवा ॥ परिसिलाजी स्वामियां ॥ ५ ॥

परि स्नान आणि जप ॥ महिमा वर्णिला अमूप ॥
तरी स्नान केलियानें निष्पाप ॥ पूर्वी कवण झालासे ॥ ६ ॥

कवण स्नानाचें तप ॥ कवण पुण्य जपला जप ॥
येविषयीं होऊन सकृप ॥ निवेदावें स्वामियां ॥ ७ ॥

मग बोले शेषशयन ॥ ऐक प्रिये प्रियवचन ॥
जें आकर्णितां जाण ॥ होय क्षाळण महापापा ॥ ८ ॥

श्रीकृष्ण उवाच ॥
श्रृणु सुंदरि वक्ष्यामि मलिम्लुच कृतस्यच ॥
स्नानस्य फलमत्युग्रं पापपंजरभेदकं ॥ ३ ॥

यमलोकं न पश्यंति स्नातामासिमलिम्लुचे ॥
सर्वकार्याणि सिद्धयंति परिपूर्णमनोरथाः ॥ ४ ॥

स्नान दान जप होम ॥ चालविता नेमानेम ॥
तरी पाय वंदी यम ॥ देती क्षेम रोग सर्व ॥ ९ ॥

सर्वारिष्टें ते शमती ॥ संसारी न घडे विपत्ती ॥
सर्व मनोरथ पुरती ॥ उद्धरागती तो पावे ॥ १० ॥

सर्व तीर्थी केलिया स्नान ॥ तयातें घडे तेंची पुण्य ॥
यदर्थी संशय नसे जाण ॥ सत्य जाण शुभानने ॥ ११ ॥

कुरुक्षेत्रादी गया श्राद्ध ॥ कोटि गोदानें प्रसिद्ध ॥
पुरश्चरण एकविध ॥ घडलें जरी प्राणियां ॥ १२ ॥

तरी समता नाहीं जाण ॥ मलमासीं केलिया स्नान ॥
परी भावार्थ परिपूर्ण ॥ धरि संपूर्ण मासवरी ॥ १३ ॥

सहस्र विप्रा इच्छित भोजन ॥ तरी घडे एक द्विज पूजन ॥
तो पावे सदां यश-कल्याण ॥ नेम जाण मासवरी ॥ १४ ॥

जन्म दारभ्य जें पाप केलें ॥ जाणोनि नेणुनि जे कां घडलें ॥
तें सर्व नासे एकचि वेळें ॥ जरीं घडलें स्नान एक ॥ १५ ॥

येच विषयीं इतिहास परम ॥ ऐकें होऊनि उत्तमोत्तम ॥
श्रवण केलिया सुगम ॥ उपरति तात्काळीके ॥ १६ ॥

इंद्रलोकीची अप्सरा कामिनी ॥ नाम तियेचें स्मृतिविलासिनी ॥
त्याहीमाजी ती प्रियमोहिनी ॥ कुबेरा घरीं सदां वसे ॥ १७ ॥

परम प्रीती पात्र ते धनदा ते ॥ स्वगुणें मोहिलें हो तया तें ॥
नृत्य गायनें देखता तयातें ॥ क्षणभरी तें न सोडी ॥ १८ ॥

स्वरूप परम लावण्य ॥ पाहतां होय वीर्य पतन ॥
कंठ जीचा कोकिळे समान ॥ ऐकतां सुरगण भुलती ॥ १९ ॥

असो ती देवलोकींची अप्सरा ॥ स्वरूप वर्णिता अपरंपार ॥
तुच्छ जियेपुढें शंकरदारा ॥ इतर सुंदरा त्या किती ॥ २० ॥

चतुर्दश लोकपाळ प्रार्थितां ॥ परी तेथें न जायची तत्वतां ॥
ऐसी हे लावण्यलता ॥ पुढें वृतांता परिसीजें॥ २१ ॥

एकदां वनविहारार्थ ॥ सखिया घेऊन त्वरित ॥
निघती झाली क्रीडनार्थ ॥ लक्षुनी पंथ कुरुक्षेत्रीं ॥ २२ ॥

तंव तो पुरुषोत्तम मास ॥ हें तों नेंणें विशेष उद्देश ॥
सहज पातली तया स्थानास ॥ समुदायास तें काळीं ॥ २३ ॥

पांचजण अंध बोलिजेती ॥ ऐका ते कोणकोणती ॥
नेत्र असूनी अंध होती ॥ ऐका प्रचीती तयांची ॥ २४ ॥

एक तो विषयांध जाण ॥ दुजा तो द्रव्यांध पूर्ण ॥
मदिरांध तोची तिसरा जाण ॥ बळांध तोची चौथा पैं ॥ २५ ॥

पांचवा तो दुर्जन पाहे ॥ तंव तो गर्भांधची होय ॥
तयातें उपमाची न साहे ॥ ऐसे हे पांच अंध जाणिजे ॥ २६ ॥

इतुकियांचे वेगळे प्रकार ॥ ते किंचित परिसवूं साचार ॥
विषयांध जाला जो नर ॥ ऐका प्रकार तयाचा ॥ २७ ॥

चित्तीं काम उद्भवतां ॥ मग तो वोळखी न धरी तत्वतां ॥
तयासी धक्का देऊनि जातां ॥ देहावरुता तो नये ॥ २८ ॥

तैसाची मदिरा प्राशिला ॥ नेत्र असतांची अंध झाला ॥
श्रीमुखें जरी ताडिला ॥ परी ओळखिला न पुरे ॥ २९ ॥

आतां तिसरा तो धनांध ॥ द्रव्य मदें उन्माद ॥
स्वकीय येतां सन्निध ॥ ओळखीं न पुसें तयातें ॥ ३० ॥

एखादा तयाचा कोणी आप्त ॥ दरिद्रें गांजिला बहुत ॥
तो जरी भेटावया येत ॥ तयातें पुसत तुम्हीं कोण ॥ ३१ ॥

आतां बलोन्मत्त असती ॥ गजा ऐसें सदां डुल्लती ॥
तयांचे शेजारी हो येती जाती ॥ तरी ते न पाहाती तयातें ॥ ३२ ॥

पांचवा अंध तो दुर्जन ॥ सदां दुजियातें चिंती अकल्याण ॥
घातप्रयुक्त ज्याचें मन ॥ म्हणोनि जाण अंध तो ॥ ३३ ॥

म्हणोनिया पांच अंध ॥ श्रोतियातें केलें विशद ॥
पुढे ऐकिजे संवाद ॥ तया देवांगनेचा ॥ ३४ ॥

ऐसी ते विषयांध पाहीं ॥ सखिया समवेत पातली ठायीं ॥
पर्वकाळ धर्म नेणे कांहीं ॥ जळप्रवाहीं स्वइच्छा गमे ॥ ३५ ॥

संपूर्ण जळक्रीडा करून ॥ केलें नूतन वस्त्र परिधान ॥
तीरा समीप येऊन ॥ केलें अवलोकन चहूंदिशे ॥ ३६ ॥

तंव एकाएकीं नयनीं ॥ कुंजवना ऐसें ते क्षणीं ॥
वन देखती जाली कामिनी ॥ देखूनि मनीं संतोषें ॥ ३७ ॥

नानापरी पुष्पयाती ॥ सुवासे सुशोभती ॥
द्राक्षें फलभारें डोलती ॥ चंपक सेंवती ठायीं ठायीं ॥ ३८ ॥

जाईजुई आणि मालती ॥ बकुळ पुन्ना गरजती ॥
मांदार गुलाब केतकी ॥ कर्दळी डोलती फळभारें ॥ ३९ ॥

ऐसें अनुपम्य तें वन ॥ छाया सुशीतळ सघन ॥
पाहता आनंदली कामिन ॥ तोषलें मन सतीचें ॥ ४० ॥

मग सुवासिक पुष्पें तोडूनी ॥ माळा करीते चतुरकामिनी ॥
स्वकरें छेदितां ते क्षणीं ॥ कामोद्भव मनीं दाटला ॥ ४१ ॥

मग सकळ सखियातें बोले ॥ जरी पुरुष असतां ये वेळे ॥
तरी अरुवार पुष्यसेजे लीळे ॥ भोगित्यें सोहळे विषयाचे ॥ ४२ ॥

वयसा सुंदर सगुण ॥ वरी एकांत क्रीडावन ॥
नानापरी सुवास सुमन ॥ परी भ्रताराविण निर्फळ ते ॥ ४३ ॥

ऐसीं नानापरी कामचेष्टा ॥ करितसे ती वरिष्ठा ॥
तंव तिचें फिरलें अदृष्टा ॥ पातला श्रेष्ठ दुर्वासमुनी ॥ ४४ ॥

सवें शिष्य मेळा अपार ॥ लक्षुनि सरोवर तीर ॥
माध्यानीं आला दिनकर ॥ म्हणोनि समग्र उतरलें ॥ ४५ ॥

कोणी स्नानातें आदरिलें ॥ कोणी बहिर्दिशेसी गेलें ॥
कोणी स्वकर्मीं गुंतलें ॥ एकलें देखिलें दुर्वासा ॥ ४६ ॥

तंव हे देवांगना वहिली ॥ कामज्वरें ऋषीतें न्याहाळी ॥
एकाकीं धावून आली ॥ कंठीं सुदली पुष्पमाळा ॥ ४७ ॥

करीं होती पुष्पमाळा ॥ तेची घातली ऋषीचे गळा ॥
ऐसें देखता ते वेळा ॥ ऋषी आला कोपातें ॥ ४८ ॥

म्हणे नष्टे पापिष्टे पाही ॥ हें त्वा कर्म केलें काई ॥
हें तो आम्हां योग्य नाहीं ॥ आतां घेई शापातें ॥ ४९ ॥

कंठीं घातली माळा ॥ तो भ्रतारची केवळा ॥
तूं तव मदांध अबळा ॥ पिशाच तात्काळ होई का ॥ ५० ॥

ऐसें ऐकतां शापवचन ॥ येरी कंपित दीन वदन ॥
काममद गेला उतरून ॥ करुणा वचन बोलतसे ॥ ५१ ॥

उवाच दीनया वाचा कृतमेतत्क्षमस्व मे ॥
अजानंत्या कृतमिदं कुरुष्वानुग्रहं मयि ॥ ५ ॥

ऐके स्वामी ऋषिराया ॥ अज्ञानत्वें घडे क्रिया ॥
ते क्षमा कीजे स्वामिया ॥ म्हणोनिया पायां लागतसे ॥ ५२ ॥

चरण न सोडी सर्वथा ॥ चरणांवरी ठेविला माथा ॥
कृपाळुवा ऋषिनाथा ॥ शापव्यथा निवारी हे ॥ ५३ ॥

ब्राह्मण ह्रदय कोमळ ॥ कृपेनें द्रवला तात्काळ ॥
म्हणे माझें वाक्य असत्य केवळ ॥ नव्हे अबळे सर्वथा ॥ ५४ ॥

परी चतुर्युग प्रमाण ॥ सहस्र वेळ होय गणन ॥
तोंवरी पिशाचत्व पावोन ॥ उपरी स्वस्थान पावसी ॥ ५५ ॥

पाहा तरी अन्याय केतुला ॥ पर्वतप्राय दंड तेथे जाला ॥
यालागीं सूज्ञानि ब्रह्मवृंदाला ॥ भिवोन त्याला वंदावें ॥ ५६ ॥

ब्राह्मण असो कैसा तरी ॥ परी चहूंवर्णीचा अधिकारी ॥
मुख्य गायत्री मंत्राधिकारी ॥ म्हणोन चतुरीं नमावें ॥ ५७ ॥

असो उश्शाप पावोनि सुंदरी ॥ ऋषि निघोन गेले ते अवसरी ॥
तात्काळ पिशाचते नारी ॥ पावली निर्धारी ऋषिशापें ॥ ५८ ॥

दुर्घट वना माझारी ॥ कंटक वृक्ष परोपरी ॥
उदक न मिळे निर्धारी ॥ हिंडे सुंदरी पै तेथें ॥ ५९ ॥

आळेपिळे वृक्षासी घेत ॥ श्वापदें नाठवें जीवघात ॥
सदां तळमळे क्षुधित ॥ ऐसे लोटत बहुकाळ ॥ ६० ॥

तंव अकस्मात एके काळीं ॥ याज्ञवल्कीची कन्या सुमेळीं ॥
कांची तपस्विनी नामें बाळी ॥ सखियामेळी पातलीसे ॥ ६१ ॥

तंव तो मलमास विशेष ॥ लक्षुनी तीर्थ यात्रा प्रदोष ॥
चाललीसे कुरुक्षेत्रास ॥ भेटी अनयासें पैं झाली ॥ ६२ ॥

येरी जाऊन लवलाह्या ॥ धरिती जाली तिचे पाया ॥
म्हणे तपस्विनी माया ॥ परिसे सये वृत्तांतु ॥ ६३ ॥

मग मुळापासून वृत्तांत समग्र ॥ कथिला तिये समाचार ॥
शापभय परम दुस्तर ॥ कर्म अघोर सुटेना ॥ ६४ ॥

माये परम उपकारिये ब्रह्मनंदिनी ॥ मुक्त करीं शापभयापासुनी ॥
ऐसें मधुर वचनें करूनी ॥ ऋषिकुमारी प्रार्थिली ॥ ६५ ॥

नम्र वचनें कार्यसिद्धी ॥ नम्र वचनें साधे नवविधी ॥
ते अपाय न पावे कधी ॥ क्रूरवचनीं अनर्थ पैं ॥ ६६ ॥

जयाची वाणी मधुर असे ॥ त्याचें कार्य कधींच न नासे ॥
जो सदां क्रूर बोलतसे ॥ कल्पांती नसे यश तया ॥ ६७ ॥

असो तैसी नव्हे याज्ञवल्की ॥ चतुर भामिनी परम निकी ॥
पिशाचनिचे बोल ऐकोनि की ॥ ह्रदय विवेकी अनुसरली ॥ ६८ ॥

मग बोले ऋषिकन्यका ॥ कीं पिता माझा याज्ञवल्की देखा ॥
त्याणें मातें निवेदिलें व्रत एका ॥ अधिकमास निर्धारें ॥ ६९ ॥

पुरुषोत्तम मास विशेष ॥ म्हणोन जातसों सागरसंगमास ॥
तेथें करूनि स्नानदानास ॥ तप विशेष जाणोनी ॥ ७० ॥

मासमात्र करून स्नान ॥ नक्त भोजन मौन्य धरून ॥
त्याहीवरी दीप दान जाण ॥ वरी ब्राह्मण संतर्पण यथाविधी ॥ ७१ ॥

ऐसें तूं तें पुण्य घडलें जरी ॥ कदाचित मुक्त होशी शरीरीं ॥
पिशाचत्व जाऊन निर्धारी ॥ स्वपदीं जाशील तूं ॥ ७२ ॥

ऐकोन तयेचें वचन ॥ येरी बोले दीनवदन ॥
माझा देह पिशाच जाण ॥ केवीं स्नान दान घडें पै ॥ ७३ ॥

तरीं माउलिये तूं माझी माता ॥ मी तंव तुझी धर्मदुहिता ॥
इतुका उपकार करीं आतां ॥ देहव्यथा निवारी हे ॥ ७४ ॥

कांहीं पुण्य तुवां आपुलें ॥ मदर्पण जरी माये केलें ॥
तरी कोटिगुणें आगळें ॥ पुण्य घडे जाणिजे ॥ ७५ ॥

परोपकारा ऐसें पुण्य ॥ दुजें नसेचि सखे जाण ॥
यालागीं माये कृपाकरून ॥ करीं कृपादान येवढें ॥ ७६ ॥

तरी एका दिवसाचें पुण्य ॥ मातें करशिल जरी अर्पण ॥
तरी मी उद्धरागती पावेन ॥ स्थान पावेन आपुलें ॥ ७७ ॥

चतुर्युग केधवां जाती ॥ तोंवरी भोगूं पिशाचगती ॥
यालागीं परिसें विनंती ॥ लागे पुढती पायांतें ॥ ७८ ॥

येरी ऐकून करुणा वचन ॥ कृपेनें द्रवलें अंत:करण ॥
तियेतें अवश्य म्हणवून ॥ दिधलें भाषदान त्रिवाचा ॥ ७९ ॥

म्हणे मी परतो येई तोंवरी पाहीं ॥ तूं येथेंचि राही ये ठाई ॥
चिंता न करीं ह्रदयीं कांहीं ॥ मासान्तीं लवलाहीं येतसें ॥ ८० ॥

ऐसें वदोनि ऋषिअबळा ॥ घेऊन सखियांचा मेळा ॥
सत्वर पावली सागर संगमाला ॥ करी सोहळा मन इच्छा ॥ ८१ ॥

स्नानदानादी यथविधी ॥ मासमास अवघे साधी ॥
पूर्ण करून व्रतविधी ॥ ब्राह्मणविधी परिपूर्ण ॥ ८२ ॥

ऐसी करूनि पुण्य क्रिया ॥ परतूनि आली तया ठायां ॥
तंव ती पिशाची ऊर्ध्व दृष्टी करूनियां ॥ निरखितसे मार्गातें ॥ ८३ ॥

तंव एकाएकीं स्त्रियांचा मेळा ॥ देखून आनंदली वेल्हाळा ॥
धावून धरी चरणकमळा ॥ केला आपुला साच बोला ॥ ८४ ॥

मग ते ऋषिकन्या पाही ॥ करीं उदक घेतलें लवलाहीं ॥
एके दिनीचें पुण्य पाहीं ॥ उदक करीं घातलेंसें ॥ ८५ ॥

पुण्यतोय पडतांच हस्तकीं ॥ तात्काळ देहें जाली निकी ॥
पूर्ववत पुण्यलोकी ॥ अप्सरादेही पावली ॥ ८६ ॥

मुखें करून जयजयकार ॥ करिती जाली नमस्कार ॥
म्हणे माये उपकार थोर ॥ केला माते मजवरी ॥ ८७ ॥

ऐसें वदोनि ते अवसरी ॥ स्वधामा पावली ते नारी ॥
एवढी पिशाची निर्धारी ॥ उद्धरागती पावली ॥ ८८ ॥

म्हणोन मलमासाचें महिमान ॥ स्वयें कथितसे जनार्दन ॥
यालागीं श्रोते सज्जन ॥ कीजे स्नानदान यथाविधीं ॥ ८९ ॥

आपुले स्वकुळीचें वंशी ॥ कवण पावले पिशाच्यत्वासी ॥
अथवा पूर्वीचे वंशोवंशी ॥ हे तो नेणवे आपणासी ॥ ९० ॥

किंवा आपण स्वदेहासी ॥ प्राप्त होऊं कवण ठायासी ॥
हे तो नेणवे आपणासी ॥ म्हणोन व्रतासीं आचरावें ॥ ९१ ॥

म्हणाल काय होतें ये दानें ॥ झणीं न म्हणा ऎसें वचन ॥
येथें लक्ष्मीनारायण संवाद जाण ॥ तरी अप्रमाण कवण म्हणें ॥ ९२ ॥

परि भावार्थ पाहिजे निका ॥ म्हणजे प्राप्तीं तात्काळ देखा ॥
यालागीं करून विवेका ॥ आचरा निका व्रत भावो ॥ ९३ ॥

पुरुषोत्तम मासा ऐसा दुजामास ॥ नाही नाही हो निःशेष ॥
साक्षात पुरुषोत्तमाचा अंश ॥ जाणा निःशेष भाविकहो ॥ ९४ ॥

जैसा पर्वतामाजी मेरु थोर ॥ ग्रहगणीं भानु अपार ॥
गंगेमाजी सरस्वती अपार ॥ बोले श्रीवर आदरें ॥ ९५ ॥

नक्षत्रांमाजी जैसा चंद्रमा ॥ चतुःपादामाजी कामधेनू उत्तमा ॥
तैसा मासामाजी पुरुषोत्तम ॥ द्विपाद ब्राह्मण हा असे ॥ ९६ ॥

म्हणोन अति आदरें करून ॥ अगत्य कीजे स्नानदान ॥
म्हणोनि बोले जनार्दन ॥ तेंची कथन केले असे ॥ ९७ ॥

स्वस्ति श्रीमलमास माहात्म ॥ पद्मपुराणींचें संमत ॥
मनोहरसुत विरचित ॥ षोडशोऽध्याय गोड हा ॥ १६ ॥

श्रीकृष्णार्पणमस्तु ॥
ओव्या ९७ ॥ श्लोक ५ ॥

॥ इति षोडशोऽध्यायः ॥


पुरुषोत्तम/अधिक मास कथा अन्य अध्याय


अधिक / पुरुषोत्तम मास अध्याय 1 | Adhik / Purushottam Maas Adhyaya 1
अधिक / पुरुषोत्तम मास अध्याय 2 | Adhik / Purushottam Maas Adhyaya 2
अधिक / पुरुषोत्तम मास अध्याय 3 | Adhik / Purushottam Maas Adhyaya 3
अधिक / पुरुषोत्तम मास अध्याय 4 | Adhik / Purushottam Maas Adhyaya 4
अधिक / पुरुषोत्तम मास अध्याय 5 | Adhik / Purushottam Maas Adhyaya 5
अधिक / पुरुषोत्तम मास अध्याय 6 | Adhik / Purushottam Maas Adhyaya 6
अधिक / पुरुषोत्तम मास अध्याय 7 | Adhik / Purushottam Maas Adhyaya 7
अधिक / पुरुषोत्तम मास अध्याय 8 | Adhik / Purushottam Maas Adhyaya 8
अधिक / पुरुषोत्तम मास अध्याय 9 | Adhik / Purushottam Maas Adhyaya 9
अधिक / पुरुषोत्तम मास अध्याय 10 | Adhik / Purushottam Maas Adhyaya 10

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *