Category: ग्रंथ

जो दूरी त्यजी धर्मास । मायाबापदेवगुरुस ।निर्दोष स्त्रीपुत्रास । चोर असत्यवादी जो ॥१॥ जो निरंतर अशुद्ध । हरिहरां करी भेद ।हो पाखंड दुर्वाद । पंक्तिभेद

हूं आस्था पूर्ण करुं । असें म्हणूनी श्रीगुरु ।दूर पाहती मांग नरु । शिष्यां निरुपिती आणाया ॥१॥ जाउनि शिष्यें तया । आणिती गुरुराया ।सात रेखा

वेद केवळ म्हणावया । हो सायास ऋषिवर्या ।कलियुगीं अल्पायुष्यां । केवीं आग्नायांतीं गती ॥१॥ चिरंजीव भरद्वाज । ब्रह्मा पुसे वेदगुज ।तीन राशी दावी अज ।

होते मंदधीब्राह्मण । म्लेच्छराजापुढें येऊन ।सार्थवेद म्हणून । घेती धन उन्मत्त ते ॥१॥ म्लेच्छा मदोन्मत्त विप्र । म्हणती आज्ञा द्यावी क्षिप्र ।वादें जिंकूं लोकीं विप्र

तो कुमसीग्रामीं वसे । तेथससैन्य गुरु येतसे ।त्रिविक्रमा ध्यानीं दिसें । देव येतसे नदीतीरीं ॥१॥ तेथें पळत ये यती । तया दिसे सैन्य यती ।गुरु

ही कानि वार्ता ऐकून । सर्व पुसे नृप येऊन ।गुरु महात्म्य ऐकून । ससैन्य येऊन प्रार्थी ॥१॥ म्हणे वसूनी गांवात । उद्धरीं आम्हां तूं दैवत

गुरु वसे गाणगापुरीं । तेथें काय लीला करी ।असें विप्रें पुसतां बरीं । लीला सारी सांगे सिद्ध ॥१॥ मी तो कः पदार्थ येथ । वर्णावया

तो होय गुरुनाथ । तियेप्रति सांगे हित ।कोण कोणाचा हो सुत । वद ज्ञात असे तर ॥१॥ पृथ्व्यप्‌तेजोवाताकाश । हेच आले आकारास ।मायामय संबंधास ।

ऐसें परिसुनी विप्र । म्हणे तेथें कोणा वर ।लाधला बोला सविस्तर । ऐकें उत्तर सिद्ध म्हणे ॥१॥ एक दशग्रंथी विप्र । शिरोळग्रामीं मृतपुत्र ।तद्भार्येसी एक

हो हा संन्यासी म्हणून । भिक्षा मागे शिव आपण ।हिरण्यकशिपु दारण । करितां नखें तापलीं ॥१॥ जो विज्ञैकगम्य हरि । तो श्रीदत्त औदुंबरीं ।शांत होतां

सुरेख क्षेत्र गुरु पाहे । कृष्णा पंचगंगा वाहे ।तेथें द्वादशाब्द राहे । अजुनी आहे तेथें गुप्त ॥१॥ तेथें दुःखि विप्राघरीं । गुरु शाकभिक्षा करी ।घेवडा

जे चर्वित चर्वणसे । विषय भोगिताति पिसे ।तारावया तया असें । करीतसे गुरु कर्म ॥१॥ विप्र मुख्याचा सुत एक । कोल्हापुरी होता मूर्ख ।पशु म्हणती

तो महात्मा लोटुनी शिष्यां । स्वयें कोठें राहोनियां ।काय करी असे तया । विप्रें पुसतां सिद्ध सांगे ॥ सवें जितात्मा मी एक । वैजनाथीं गुरुनायक

शिष्यांप्रति गुरु म्हणती । तीर्थें हिंडा सर्वक्षिती ।भेटूं श्रीशैलावरती । ते म्हणती दवडूं नका ॥१॥ ते संसृतिहर पाद । हेची सर्वतीर्थास्पद ।गुरु म्हणती निर्विवाद ।

तो सायन्देव म्हणे । म्लेच्छराजा माझें जिणें ।हरील वाटे आजी त्याणें । बोलावणें केलें आहे । मीं अतःपर न डरें। गुरु म्हणती तूं जा त्वरें

बाळवर्य ज्ञानज्योति । कृष्णमाधवसरस्वती ।सदानंदोपेंद्रयती । सातवा मी हे मुख्य शिष्य ॥१॥ अधूर्त सर्व शांत । गुरु ऐशां शिष्यांसहित ।आले जन्मभूमीप्रत । हो माताही यतिवंद्या