॥ श्री गणेशाय नमः ॥
घरोघरी स्वामीकीर्तने । नित्य होती ब्राह्मण-भोजने ।
स्वामीनामाची जप ध्याने अखंडित चालती ॥१॥
दिगंतरी गाजली ख्याती । कामना धरोनी चित्ती ।
बहुत लोक दर्शना येती । अक्कलकोट नगरात ॥२॥
ब्राह्मण क्षत्रिय वैश्यादिक । शूद्र आणि अनामिक ।
पारसी यवन भाविक । दर्शना येती धावोनी ॥३॥
यात्रेची गर्दी भारी । सदा आनंदमय नगरी ।
साधु संत ब्रह्मचारी । फकीर संन्यासी येती पै ॥४॥
किती वर्णावे महिमान । जेथे अवतरले परब्रह्म ।
ते नगरी वैकुंठधाम । प्रत्यक्ष भासू लागली ॥५॥
असो ऐशा नगरात । शंकरराव प्रवेशत ।
आनंदमय झाले चित्त । समाधान वाटले ॥६॥
यात्रेची झाली दाटी । कैशी होईल स्वामीभेटी ।
ही चिंता उपजली चित्ती । मग उपाय योजिला ॥७॥
जे होते स्वामीसेवक । त्यात सुंदराबाई मुख्य ।
स्वामीसेवा सकळिक । तिच्या हस्ते होतसे ॥८॥
तियेची घेऊनी गाठी । शंकरराव सांगती गोष्टी ।
करोनी द्याल स्वामीभेटी । तरी उपकार होतील ॥९॥
व्याधी दूर करावी म्हणोनी । विनंती कराल स्वामीचरणी ।
तरी आपणा लागोनी । द्रव्य काही देईन ॥१०॥
बाईसी द्रव्यलोभ पूर्ण । आनंदले तियेचे मन ।
म्हणे मी इतुके करीन । दोन सहस्त्र रुपये द्याल की ॥११॥
ते म्हणती बाईसी । इतुके कार्य जरी करिसी ।
तरी दहा सहस्त्र रुपयांसी । देईन सत्य वचन हे ॥१२॥
बाई विस्मित झाली अंतरी । ती म्हणे हे सत्य जरी ।
तरी उदक घेऊनी करी । संकल्प आपण सोडावा ॥१३॥
शंकरराव तैसे करिती । बाई आनंदली चित्ती ।
म्हणे मी प्रार्थुनिया स्वामीप्रती । कार्य आपुले करीन ॥१४॥
मग एके दिवशी यती । बैसले होते आनंदवृत्ति ।
शंकरराव दर्शन घेती । भाव चित्ती विशेष ॥१५॥
बाई स्वामींसी बोले वचन । हे गृहस्थ थोर कुलीन ।
परी पूर्वेकर्मे यालागून । ब्रह्मसमंध पीडितो ॥१६॥
तरी आता कृपा करोनी । मुक्त करावे व्याधीपासोनी ।
ऐसे ऐकता वरदानी । समर्थ तेथोनी उठले ॥१७॥
चालले गावाबाहेरी । आले शेखनुराचे दर्ग्यावरी ।
शंकररावही बरोबरी । त्या स्थळी पातले ॥१८॥
यवनस्मशानभूमीत । आले यतिराज त्वरीत ।
एका नूतन खाचेत । निजले छाटी टाकोनी ॥१९॥
सेवेकरी शंकररावासी । म्हणती लीला करून ऐसी ।
चुकविले तुमच्या मरणासी । निश्चय मानसी धरावा ॥२०॥
काही वेळ गेल्यावरी । उठली समर्थांची स्वारी ।
शेखनुराचे दर्ग्यावरी । येउनी पुढे चालले ॥२१॥
शंकररावे तया दिवशी । खाना दिधला फकिरांसी ।
आणि शेखनुरासी दर्ग्यासी । एक कफनी चढविली ॥२२॥
मग काही दिवस लोटत । स्वामीराज आज्ञापित ।
बारीक वाटूनी निंबपत्र । दहा मिरे त्यात घालावी ॥२३॥
ते घ्यावे हो औषध । तेणे जाईल ब्रह्मसमंध ।
जाहला स्वामीराज वैद्य । व्याधी पळे आपणची ॥२४॥
स्वामीवचनी धरुनी भाव । औषध घेती शंकरराव ।
तयासी आला अनुभव । दहा दिवस लोटले ॥२५॥
प्रकृतीसी आराम पडला । राव गेले स्वनगराला ।
काही मास लोटता तयाला । ब्रह्मसमंधे सोडिले ॥२६॥
मग पुन्हा आनंदेसी । दर्शना आले अक्कलकोटासी ।
घेउनी स्वामीदर्शनासी । आनंदित जाहले ॥२७॥
म्हणती व्याधी गेल्यानंतर । रुपये देईन दहा सहस्त्र ।
ऐसा केला निर्धार । त्याचे काय करावे ॥२८॥
महाराज आज्ञापिती । गावाबाहेर आहे मारुती ।
तेथे चुनेगच्ची निश्चिती । मठ तुम्ही बांधावा ॥२९॥
ऐशिया एकांत स्थानी । राहणार नाही कोणी ।
ऐसी विनंती स्वामीचरणी । कारभारी करिताती ॥३०॥
परि पुन्हा आज्ञा झाली । मठ बांधावा त्याच स्थळी ।
भुजंगादिक मंडळी । दाखविली जागा तयांनी ॥३१॥
सर्वानुमते तेथेचि । मठ बांधिला चुनेगच्ची ।
किर्ती शंकररावाची । अजरामर राहिली ॥३२॥
अगाध स्वामीचरित्र । तयाचा न लागेची पार ।
परी गंगोदक पवित्र । अल्प सेविता दोष जाती ॥३३॥
श्रवणी धरावा आदर । तेणे साधती इहपरत्र ।
जे झाले स्वामीकिंकर । विष्णू शंकर वंदिती त्या ॥३४॥
इति श्री स्वामी चरित्र सारामृत । नाना प्राकृत कथा संमत ।
सदा परिसोत भाविक भक्त । नवमोऽध्याय गोड हा ॥३५॥
॥ श्रीस्वामीचरणार्पणमस्तु ॥ श्रीमस्तु शुभंभवती ॥
श्री स्वामी चरित्र सारामृत अन्य अध्याय
श्री स्वामी चरित्र सारामृत अध्याय पहिला | Swami Samarth Charitra Saramrut Adhyay 1
श्री स्वामी चरित्र सारामृत अध्याय दुसरा | Swami Samarth Charitra Saramrut Adhyay 2
श्री स्वामी चरित्र सारामृत अध्याय तिसरा | Swami Samarth Charitra Saramrut Adhyay 3
श्री स्वामी चरित्र सारामृत अध्याय चौथा | Swami Samarth Charitra Saramrut Adhyay 4
श्री स्वामी चरित्र सारामृत अध्याय पाचवा | Swami Samarth Charitra Saramrut Adhyay 5
श्री स्वामी चरित्र सारामृत अध्याय सहावा | Swami Samarth Charitra Saramrut Adhyay 6
श्री स्वामी चरित्र सारामृत अध्याय सातवा | Swami Samarth Charitra Saramrut Adhyay 7
श्री स्वामी चरित्र सारामृत अध्याय आठवा | Swami Samarth Charitra Saramrut Adhyay 8
श्री स्वामी चरित्र सारामृत अध्याय दहावा | Swami Samarth Charitra Saramrut Adhyay 10